Isa van Helvoirt (2003) zoomt in de serie “Het doek dat langzaam viel” in op lichamen die elkaar omhelzen. De foto’s tonen lichamen die elkaar stevig vasthouden of over elkaar heen buigen.
Het project gaat over verliefd worden en zijn. Ze laat de kwetsbaarheid en onzekerheden zien die daarbij komen kijken: het niet durven, geloven of toegeven. Ze toont hoe het voelt om steeds bezig te zijn met wat de ander denkt, wat je zelf zegt, en wat ze allebei voelen. Hoe ze zich voortdurend bewust is van haar uiterlijk, haar gedrag, haar bewegingen en haar gedachten. Met haar camera laat ze deze onzekerheden zien van haar eerste romantische relatie.
Van Helvoirt werkt graag met menselijke thema’s, echte verhalen en vergelijkingen. In haar foto’s probeert ze het echte vast te leggen. In mensen, in details en het persoonlijke.
Isa van Helvoirt woont in Arnhem en is een tweedejaars student HKU Photography.
