De foto’s die Krisztina Czika presenteert bij het Festival OFF zijn gevangen spiegelmomenten, vloeibare momenten die iemands zelfreflectie documenteren, bewaard op scherven van gebroken glas. Om jezelf echt te leren kennen, moet je verder gaan dan het opmerkzame, naar binnen kijken, ondergedompeld raken in de willekeurige eeuwigheid van jezelf – je eigen gedachten, emoties, beslissingen en gedragingen. Reflectie leidt tot genezing, en er kan geen sprake zijn van echte reflectie – en dus geen blijvende genezing – zonder jezelf van ganser harte open te stellen voor het steeds veranderende licht van binnenuit. Wij zijn licht: altijd brandend, altijd verlichtend, altijd transformerend, altijd reflecterend.

De reis naar het hart van het zelf is een reis door steeds veranderend licht. Donker naar licht, licht naar donker, licht naar licht door een andere lens, zoals water. Het is het licht van reflectie, evenals de reflectie van licht, dat ons in staat stelt alles te zien wat we zien, maar hoe vormen we een oprechte en passend verlichtende reflectie van onszelf?

Eerst schijnen wij een licht van zelfreflectie.
En door dat licht vinden wij onszelf, juist om onszelf te kunnen verliezen.
En dan, eenmaal gevonden en verloren, laten we onszelf met rust.

Door toegewijde persoonlijke reflectie streven we naar een diepere vorm van leren die ons in staat stelt elk aspect van onze doorleefde ervaring aan te boren, ons denken te verhelderen en ons te richten op wat echt belangrijk voor ons is.

Over Krisztina Czika.
Krisztina Czika (1990) studeerde in 2017 af aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam.

www.instagram.com/krisztinaczika/